"We wisten van tevoren dat we een resultaat konden boeken. We waren als team goed op elkaar ingespeeld"
"Als Hakim Ziyech bijvoorbeeld de bal kreeg, dan ging Quincy Promes lopen naar de tweede paal. Zo viel ook de 1-2. Wij gingen overal uit van onze eigen kracht en bleven trouw aan onze speelstijl. We wisten als verdedigers dat er voorin jongens liepen die het verschil konden maken."
"Zonder die rode kaarten hadden we moeten winnen. Dat het uiteindelijk nog 4-4 werd, was een bijzondere teamprestatie. Maar na afloop ging het vooral over die aanval van Chelsea waarin we twee keer rood kregen."
"Het voelde voor ons weer even als het Ajax van de jaren negentig. De hoofdrolspelers van die tijd spraken ook zo over ons. En wij proefden het bij de tegenstanders: dit Ajax was niet zomaar een jong team dat onbevangen kwam voetballen. Juventus, Real Madrid, Tottenham Hotspur, Chelsea of Valencia – we konden het elke tegenstander lastig maken, en zij pasten zich aan ons aan."